Dom - OBOP - dom

Dom - OBOP - sklep - dom

FIO

W nocy uzupełniałam wniosek do FIO - wersja druga poprawiona. Miał być na dziś. Padałam już na nos, więc przespałam się 2 godziny. Rano planowałam dokończyć i prężnie pojechać po brakujące dokumenty i podpisy. A tu... komputer mi oznajmił, że znalazł coś brzydkiego i że rozprawi się z tym, jeśli uruchomię go ponownie. I walczył godzinę (tzn.: skanował, czy skasowany pasożyt nie zostawił gdzieś po sobie jajeczek).

I jeszcze 5 godzin poprawiałam ten wniosek - zmiana kosztorysu, a do tego tabelki mi się rozjeżdżały. W końcu. Mogę jechać. Czułam się jak worek na rowerze (mimo to zauważyłam, że jest piękna pogoda i pozachwycałam się koronami drzew na tle błękitnego nieba :)), ale jechałam. I dojechałam:

etap 1. Legionowo - Kobyłka

Okazało się niestety, że jeszcze trzeba coś pozmieniać we wniosku, a omówienie tego i wykonanie pochłonęło kolejne 5 godzin. Nie było już mowy, żebym złożyła wniosek osobiście, ale o ważności wniosku mogła zdecydować również data stempla pocztowego. Więc nastał:

etap 2. Kobyłka - Warszawa (Poczta Główna)

Gdy wydrukowałam swój numerek, przeczytałam, że tam, gdzie ja, czekają przede mną 142 osoby. Więc czekałam, a rower ze mną. Rozglądając się po poczcie, zobaczyłam, że dużo osób też czeka z wnioskiem FIO. Oooo. Jakiś FIOletowy ten dzień. Wyszłam z tej poczty o godzinie, o której pewnie wyszłabym z OBOPu, w którym miałam dziś być. Ale wniosek złożony, data stempla sprawdzona, potwierdzenie nadania wzięte :) uff.

etap 3. Warszawa - Legionowo

Oj, bardzo chcę spać... A jutro niestety zaczynam pracę o 8 w Warszawie... :(

Najpierw do Radzymina, tym razem bez zwiedzania lasu ;P Skoro się już trzymałam drogi, minęłam fort w Beniaminowie. Zrobił na mnie wrażenie, bo dość dobrze zachowany, a poza tym duży.

Z Radzymina do Warszawy, na Pragę, podrzucić coś mamie.

Później Warszawska Masa Krytyczna. Afrykańska ;)

Po Masie - do Legionowa, do samego domu :)

Legionowo - Kobyłka - Legionowo

Z Legionowa do Kobyłki powinnam dojechać w pół godziny. Czyli jechać z prędkością 56 km/h. Niestety się nie udało ;P Choć cisnęłam, co sił w nogach, spóźniłam się o 45 minut. Średnia przekroczyła 23 (nie pamiętam, o ile).

Mój kochany Mąż wracając z pracy, podjechał do mnie do Kobyłki (spotkaliśmy się na jej granicy z Nadmą) i w związku z tym nie wracałam sama :). Było milej, wolniej i jaśniej (ja mam tylko nic nie dający migacz, a Mąż ma rewelacyjne światło na dynamo w piaście - niektórzy sądzą, że to lampa ksenonowa ;P). Tempo powrotu było prawie spacerowe, odpoczęłam trochę.

I wreszcie domek :D
I łózio :)

Rekord :D
Dziś pobiłam rekord szybkości w drodze do OBOPu. Przejechane 22,98 km, czas jazdy: 54 min i 45 s, a od momentu ruszenia spod domu do zaparkowania pod OBOPem: ok. 58-59 minut.

Pam pam!

Z powrotem, choć już bez wiatru w plecy, też prężnie jechałam.
Średnia prędkość z całego dnia to 23,91 km/h. Dużo jak na mnie :)

Rano odprowadziłam Męża do szkoły ;P (no, nie do końca), a siebie do OBOPu. Po południu wracałam już sama.

Dom - OBOP - dom

Po drodze miłe spotkanie :)

Legionowo - Warszawa, ul. Wóycickiego (studium) /stąd autobusem do Pl. Wilsona, by na przystanku wejściowym, wyjściowym a wewnątrz autobusu porozmawiać z koleżanką :)/, pl. Wilsona - Legionowo

(gdy jechałam ul. Mickiewicza na odcinku pl. Wilsona - któreś skrzyżowanie, miałam zsunięty licznik)

Studium.
Z powrotem od Żerania razem z Mężem :)